Ya Sonra?
Hayatımızın ortasına muhtemelen daha önce adını bile bilmediğimiz bir hastalık bomba etkisi yaratarak düştü. Bu ilk şaşkınlık süreci bence çok normal, bu şok etkisini yaşamasaydık anormal olurdu. Gönül isterdi ki olmasın, evet keşke olmasaydı ama oldu ve bildiğiniz gibi "keşke" içeren her cümle üzüntü ve hüzün barındırıyor. Hayatımızı "İyi ki" kelimesinin geçtiği anlar oluşturmalı ya da varolan "İyiki"lerin farkına varmalı ki hayatı daha güzel görebilelim. Hepimiz ilk zamanlar çok normal olarak “Neden? Ne olacak?” ile başlayan cümleler kuruyoruz. Maalesef bu keşkeler çözüm olmuyor, aksine bu üzüntü ve keder hali MS’imizin mevcut durumunu kötüleştirebiliyor. Aynı şekilde yaşam enerjimiz de o depresif ve keyifsiz ruh halinden etkilenebiliyor. Benim de yorulduğumu hissettiğim, canımın sıkkın olduğu dönemler tabii ki oluyor ama bir psikolog adayı olan kimliğimle söyleyebilirim ki her duygu çok önemli. Onu da yaşıyorum ama kısa sürdürüp sahip olduğum ve " İyi ki " dediklerimi düşünerek silkelenip yoluma devam ediyorum.
İlkokul yaşantımızda tahta kalemlerimiz kırıldığında iki tarafın uçlarını açarak onu iki kalem haline getirdiğimiz olmuştur. O an “Kalemim kırıldı.” diye üzülmek birşeyi değiştirmeyecektir ve başımızın çaresine bakmamız gerekir. Keşke kalemimiz kırılmasaydı ama iyi ki ucunu açabildik ve yine kullanabildik. MS’den sonra da yaşamımız eskisi gibi olmasa da, yine de pek çok şeyi yapmaya devam edebiliriz. Sadece doktorumuzla irtibatımızı koparmadan kendimize daha çok dikkat ederek yaşamak gerekiyor. Hatta çoğu insana kıyasla farkındalığın daha yüksek olduğu bir yaşam sürüyoruz.
Biliyorum ve yaşayan biri olarak anlıyorum da... Bazı anların kelimelerle tarifi yok, zaman zaman yaşananların zorluğunu kimse inkar edemez. Yorulacağız, düşeceğiz belki, hayat yolunda tökezlediğimiz anlar mutlaka olacak. Yeniden kalkıp silkelenip devam etmek zorundayız. Çünkü “Mücadele=Hayat” değil mi zaten? Herkesin bir mücadelesi var, görünen ya da görünmeyen...En az tedavimiz kadar önemli bir pay da bize düşüyor, çünkü psikolojimiz bu mücadelede en büyük yardımcımız.
MS’den sonra korkularımız ve yaşadıklarımız önceliklerimize yön veriyor. İlk dönemdeki şaşkınlığımızın ve korkumuzun altında yatan beklentilerimiz ve hedeflerimiz de zamanla değişiyor. Sahip olduğumuz "İyi ki" dediklerimizi düşününce yaşam kaynaklarımızın farkına varabiliyoruz. Bu yönde düşünüp yeni hedefler oluşturarak çok daha güçlü bir motivasyonla hayata devam etmemiz mümkün olabilir.