Hep Destek, Tam Destek...
Hayatımıza bir sağlık sorunu girdiğinde ihtiyacımız olan en önemli konu destek görmek...
Yalnız olmadığımızı görünce ve hissedince mücadelemiz daha başarılı oluyor. Şahsım adına söyleyebilirim ki ailemin, ağabeyimin desteği ve bana olan inancı olmasa böyle mücadele edemez, yaptıklarımın hiçbirini yapamazdım. Ortada bir başarı varsa bu onların başarısıdır ve umarım bu başarıyı yaşamak isteyen çok aile olur. MS bizlerin yaşamını etkilediği kadar mutlaka ailemizin hayatını, yaşamını da etkiliyor. Bu etki ancak karşılıklı anlayışla azalabilir.
Bu desteği aile, eş, dost, her yönden almak çok önemli. Arkadaşlarımın bazılarının iyi gün dostu olduğunu anladığım ilk zamanlar çok üzülsem de gerçek dostların, arkadaşların da yanımda olduğunu görünce, yanımda olanların varlıklarına şükrettim. İyi ki varlar! Bazen özellikle sıkıntılı ve zor günler geçirirken "yük oluyorum" gibi düşünebiliyoruz. Ama eminim ki ailemiz asla böyle düşünmüyor. Biraz empati yapıp kendimizi onların yerine koyarsak böyle düşünmediklerini daha iyi anlarız. Aksine muhtemelen ellerinden manevi destek dışında birşey gelmemesinin üzüntüsünü yaşıyorlardır.
Bazen sıkıntılı atak dönemleri yaşarken ya da ilaçların etkisine bağlı olarak sinirli , ters olabiliriz. Bu yaşanan sıkıntılar kimsenin suçu değil ve onlara ellerinden birşey gelmemesinin verdiği üzüntünün yanında bir de bunu yaşatmamalıyız bence. Tamam yaşananlar zor ama sadece kendi tarafımızdan bakmamalıyız. Hep anlaşılamamaktan dert yanıyoruz ya… Biraz özeleştiri yapıp kendimize de şunu sormalıyız "Peki biz onları anlamaya çalışıyor muyuz?”. Böyle bir sorun yaşıyor olmak bizi her zaman haklı yapmıyor.
Ailelerin tutumu da tabii ki çok önemli. Ne umursamaz olunmalı ne de aşırı kollayıcı olunmalı. Umursamaz olunması "Beni anlamıyorlar" düşüncesi oluşturuyor ve yalnız hissettirebilir. Aşırı korumacı olup "Aman sen yapma, yapamazsın, hastasın" gibi davranılması da kendimize güvenimizi bitirebilir. Zaten vücudumuz bize neyi yapıp yapamayacağımızı söylüyor ve gerekirse yardım istiyoruz. O anlarda yardımcı olmaları hayatımızı kolaylaştıracak ve bizim için yeterli olacaktır.
Maalesef çok destek olan aileler gördüğüm kadar aksi durumda olan az destek alan ya da hiç aile desteği alamayan MS’li dostlarımı da görüyorum. Kimse isteyerek böyle bir sağlık sorunu yaşamıyor. Herşey insanlar için. Kimin yarın ne yaşayacağı belli mi ki? Biraz empati kurmayı deneyip kendini karşısındakinin yerine koyarlarsa sanırım desteği asla bırakmazlar.
Aile, ancak desteğini hiç kesmezse kişinin neler yapabileceğini ve neler başarabileceğini görebilir..